peperkorrels
schijnen niet door

installatie kunstproject:
migratie
is een natuurlijke beweging
transparant kunststof
420 x 130 x 185 cm

In oktober 2015 werkte ik met een groepje kunstenaars in één ruimte
op het KNSM eiland in Amsterdam. We verdiepten ons in het onderwerp migratie. We willen het onderwerp benaderen met ons werk en kijken
hoe we samen kunnen werken. Een belangrijk onderdeel van dit project is uitwisseling tussen de kunstenaars en met omwonenden.
We houden elke week een avond open huis en voeren dan een vorm van openbaar gesprek met elkaar en belangstellenden. Daarin ontwikkelen we
een visie op onze kunstwerken en krijgen we iets meer zicht op het
verschijnsel migratie en de stroom mensen die op dit moment op drift is.

In eerste instantie peil ik mijn gedachten over het onderwerp door de vragen
die bij me opkomen op landkaarten te schrijven.

Iemand wijst je op een hart. Het is een peperkorrel klein.
Het trommelt als bezeten in het zwart. Er klapt een deur

achter je dicht, je staat te hijgen in de duisternis. Ruis,
geborrel, geen applaus, alleen dat hart dat bonkt als baken

en je gaat er door een lange gang op af, je handen strijken
langs de wanden, een poort zwaait open en je zit aan tafel

tussen wie je voorgingen, spiegels in de spiegel, vreemd
vertrouwde trekken, elk gezicht. Niemand weet wat er

aan deze dis wordt doorgegeven, hoe het werkt, bestaan,
of je het zelf gekozen had. Iemand wijst je op een hart.

Een van mijn favoriete gedichten komt op; EERSTE ECHO
van Ingmar Heytze.
Het is met name de eerste zin die me op een spoor zet.
Iedereen heeft een hart - de peperkorrel die bezeten slaat.
Elk mens staat in de lijn van voorouders en nakomelingen.
Het gedicht helpt me de vluchtelingen als individuen te zien.
Een migrant is een mens met een hart dat slaat. Iemand
die wil leven.
Ik plak peperkorrels in de Middellandse Zee als monument voor hen
die niet aankomen.

Ik begon met het uitwerken van een raaminstallatie voor de
entree van het gebouw. Dat bleek overlast te geven voor een
van de omwonenden. Daarom ging ik terug naar mijn eerste impuls bij het bezichtigen van de ruimte; het maken van een
behuizing in een hoek van de ruimte.
Ik heb de kaart van de Middellandse Zee uitgewerkt in mijn
transparante kunststof en dat als muren aangebracht.
Zo ontstond een afgeschut deel binnen onze gemeenschappelijke ruimte.
De werkperiode werd afgesloten met een eindpresentatie.


klik op de link voor het logboek dat ik bijhield

https://www.youtube.com/watch?v=e0F4Dbczm38&feature=youtu.be voor een filpje over de eindpresentatie

het werk op de eindpresentatie