muren spreken zacht
poëzie op straat

De meeste mensen kennen mij als beeldend kunstenaar, maker van abstracte tekeningen
en raaminstallaties. Ik wil tekenen zoals je denkt, vaak terwijl ik loop zonder op het resultaat
te letten. De energie van mijn beweging dringt door in de tekening. Die tekeningen vormen
het uitgangspunt voor grotere werken en de raamapplicaties.
Gedichten schrijven is de verlengde versie van mijn beeldende werk. Een thema wordt met
andere middelen benaderd. Het noteren van gedachten en zinnen ordent mijn gedachtestroom.
Die aantekeningen vormen het uitgangspunt van gedichten.

    Reikt de invloed
    van een gedicht zover, dat iemand ergens te
    laat komt, omdat hij het net heeft gelezen?

Met dit project wil ik kijken hoe ik deze 'poëtische notitie' van K. Schippers kan waarmaken.

Ik heb mijn gedichten met Photoshop in foto's van de stad geschreven. Sommige gedichten
had ik al voor een bepaalde locatie gemaakt zoals het Amstelstation of de Hermitage. Bij
andere gaf de tekst een duidelijke hint en soms eiste een gebouw veel uitproberen.
Ik ben anders gaan kijken en luisteren, zowel naar mijn gedichten als naar de openbare
ruimte. Wat biedt de context me, waar daagt het straatbeeld toe uit.

Tijdens een presentatie in de Zuiderkerk, november 2018, heb ik deze virtuele beelden
geprojecteerd op monumentaal formaat begeleid door een geluidsopname. Dat levert een
interessante confrontatie op tussen de grote stadsgezichten terwijl tegelijkertijd het vluchtige
van een stem klinkt.

Veel mensen ervaren drukte en overlast in de stad. Deze beelden laten zien hoe poëzie rust
en diepte kan aanbrengen in onze omgeving. Een stille straling die aan de actualiteit ontsnapt.
Gaat een tekst voor je leven als je er elke dag je fiets naast zet? 
Ik hoop dat mensen die mijn werk tegenkomen, even stilstaan en denken - hé -


>
<
<


                                                                    








glinstering

je fietst langs het water
vanuit het zuiden zon in de rug
de jurk als een briesje over de huid
een blos krult, je beweegt je in tijd

dan de kinderhand aaiend, heel licht, mengt
zich met het waaien
zonder ander doel
dan deze lichte aanraking
niets dan
dit onuitwisbaar in je huid griffen
tot in lengte van dagen
doorzichtig te bewaren    

<


niet het overbodige woord
niet de storm, maar het kleine theatrale gebaar

mocht het niet voldoende beginnen te leven; de vraag is niet
hoe te veranderen maar hoe je tenslotte
gebeurt


op de theaterschool
wild groet de rivier het water
van de rechtboomssloot


Dit idee heb ik ingestuurd op Centrum Begroot als voorstel om de leefbaarheid in de binnenstad
te bevorderen. Amsterdammers kunnen daarop stemmen.
voor meer info: https://centrumbegroot.amsterdam.nl/plannen



hoe zwemt door mij spoorloos
de rivier moeiteloos







Naar aanleiding van het project
heb ik een boek gemaakt

muren spreken zacht
poëzie op straat


te bestellen via johannadehaan@planet.nl
of op https://nl.blurb.com/bookstore     
De publicatie is mede mogelijk gemaakt door de
             Stichting Kunst&Cultuur Amsterdam Centrum











           







12 maart 2017   
                                          
vandaag komt tot haar ideaal

ik zet me aan tot kleur
,
de leeuwerik als een baksteen

het jubelen breekt  
        


wie is het in de kieren van de tijd
wie huilt?
zonlicht overdondert, de bloedarmoedige nacht

jaagt als hyena achter dode dieren aan


er moet een manier zijn
om te kunnen liegen
met een vallende ster
 zwemt Ophelia 

en  mijn tekening en ik
, wij zien het allemaal


verwachtingen werpen hun schaduw

de toekomst begint





                                                                  




pagina onder constructie


ease the mind

Falckstraat










je zit als een bos tulpen
met hun schier onzichtbare verplaatsingen

het bewegen van botten en spieren, huid

socializen in het aangeharkte park van het museum

ook daar kruizen de bomen hun takken 

je herinnert je het kleine witte poppenjurkje kleiner
dan je je voor kunt stellen


het zwangere meisje steelt het hart en de hormonen 

je weet niet hoe haar te troosten 

maar de klank moet onderhouden worden 
<<